အသံုးခ် ပိဋိကတ္

စာေရးသူသည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦးျဖစ္သည္။ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ျမတ္ဗုဒၶ၏တရားေတာ္မ်ားကိုဖတ္ရႈေလ့လာၿပီးအဆံုးစြန္ဆံုးေသာပန္းတိုင္သို႔ေရာက္ေအာင္ႀကိဳးစားရမည္ကိုမိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ေရြးခ်ယ္ၾကရသည္။အယူအဆ၊နည္းနာနိႆယ၊လမ္းေၾကာင္း၊က်င့္စဥ္တို႔ကမ်ားျပားလွသည္မဟုတ္ပါလား။မိမိေရြးခ်ယ္မႈမွားယြင္းလ်င္သြားလိုရာသို႔မေရာက္ပဲ သံသရာတြင္အလြန္ရခဲေသာအခြင့္ေကာင္းတစ္ခုလက္လႊတ္ဆံုးရႈံးရေပမည္။ ဤေနရာတြင္စာေရးသူက အသိဥာဏ္ျမင့္မားေသာလူသားဘ၀ႏွင့္ျမတ္ဗုဒၶ၏တရားေတာ္မ်ားကိုနာၾကားခြင့္ရျခင္းကို အခြင့္ေကာင္းဟု ရည္ညႊန္းျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အမ်ားညီညြတ္စြာလက္ခံယံုၾကည္ျခင္းႏွင့္အမွန္တရားသည္ ေနရာတိုင္းထပ္တူထပ္မွ် မျဖစ္ေပ။ ဤအေရးအရာသည္ အမ်ားလုပ္တိုင္းလိုက္လုပ္၍ ျဖစ္ေသာအရာမဟုတ္ပါေပ။မိမိပင္ကိုယ္ႏွင့္ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားတို႔ကိုသာအဓိကအေျခခံရမည္ျဖစ္ေပသည္။ထို႔ေၾကာင့္စာေရးသူသည္မိမိလမ္းေၾကာင္းအတြက္ ဤသို႔စိစစ္ ေလ့လာသံုးသပ္ခဲ့ပါသည္။
၁။ ဘီစီ ၅၀၀ ေက်ာ္ကာလ က အိႏိၵယႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္းႏွင့္နီေပါ ေဒသတြင္ ျမတ္ဗုဒၶ ပြင့္ေတာ္မူခဲ့သည္။
၂။ ျမတ္ဗုဒၶသည္ လူသာမန္တစ္ေယာက္သာျဖစ္ပါသည္။ျပင္းထန္ေသာက်င့္ႀကံအားထုတ္မႈမ်ား၏ရလဒ္အျဖစ္ အလံုးစံုကိုသိေသာဥာဏ္ေတာ္ကိုရရွိခဲ့ပါသည္။
၃။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ဥာဏ္ေတာ္တြင္ထင္ေသာ အလံုးစံုေသာတရားတို႔အနက္မွ သတၱ၀ါတို႔၏ ဘ၀သံသရာလည္ေနပံု၊ သတၱ၀ါတစ္ခုအျဖစ္သံသရာတြင္က်င္လည္ေနရျခင္းသည္ဒုကၡ(ဆင္းရဲျခင္း) သာျဖစ္ပံု၊ သမုဒယ ကိုပယ္ကာ မဂၢသစၥာ ကိုပြားမ်ားက်င့္ႀကံလွ်င္ သံသရာက်င္လည္ေနရျခင္းမွ ခ်ဳပ္ျငိမ္း ေအးခ်မ္းျခင္းကိုရရွိႏိုင္ပံုတို႔ကို သတၱ၀ါ တို႔၏အက်ိဳးအတြက္ေဟာၾကားခဲ့သည္။
၄။ ျမတ္ဗုဒၶ ဘုရားအျဖစ္ရၿပီးခ်ိန္မွ ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္သည္အထိသတၱ၀ါတို႔၏ အက်ိဳးအတြက္လွည့္လည္ တရားေဟာရာတြင္ သခၤါရတရားတို႔၏ မၿမဲပံု၊ မခိုင္ခံ့ပံု၊ အားမကိုးေလာက္ပံု၊ ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ေကာင္းပံု၊ သံသရာမွ ကၽြတ္ထိုက္ပံု တို႔ကိုသာေဟာၾကားခဲ့သည္။(သခၤါရတရား မ်ားအေၾကာင္းသီးျခားတင္ျပပါမည္)
၅။ သခၤါရတရားတို႔၏ အစိုးမရပံုကိုလည္း ျမတ္ဗုဒၶက သီးျခားေဟာၾကားခဲ့သည္။
၆။ အခါအားေလ်ာ္စြာ ရုပ္၊နာမ္ ခႏၶာ တို႔အေၾကာင္းကို အေသးစိပ္တရားမ်ား ေဟားၾကားခဲ့ပါသည္။
၇။ ေလာကတြင္ စိတ္၊ ေစတသိက္၊ ရုပ္ ႏွင့္နိဗၺာန္ သည္သာအမွန္ရွိေသာ အရွိတရားမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း ေဟာၾကားခဲ့သည္။
၈။ ေလာကတြင္ျဖစ္/ပ်က္ ေနသမွ် အားလံုးသည္ ေၾကာင္း/က်ိဳး ဆက္စပ္စြာျဖစ္ပ်က္ေနၾကသည္ ဟူေသာ သေဘာတရားကိုလည္းေဟာေဖာ္ျပခဲ့သည္။
၉။ ဘ၀သံသရာလည္ပံုတြင္ ဘ၀မ်ားတစ္ခုႏွင့္တစ္ခု မည္သို႔ဆက္စပ္သြားသည္ကိုလည္းအေသးစိပ္ ေဟာၾကားခဲ့သည္။
၁၀။ ဘ၀သံသရာမွ ထြက္ေျမာက္ရန္မည္သို႔ ျပဳက်င့္ေနထိုင္ရမည္ကိုလည္းေဟာၾကားခဲ့သည္။

ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားမ်ားသည္ ၿပီးျပည့္စံုေသာတရားမ်ားျဖစ္ေနသည္။ အနာကိုေထာက္ျပသကဲ့သို႔ေဆးကိုလည္း ေပးထားသည္။ အေျဖမပါေသာ ပေဟဠိ မဟုတ္ပါေပ။ထို႔ေၾကာင့္မိမိတို႔လမ္းေၾကာင္းကို မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္ရမည္ဆိုေသာ္ျငားလည္း ေရြးခ်ယ္ရမည့္လမ္းေၾကာင္းကျမင္သာေနေပၿပီ။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားမ်ားသည္ သတၱ၀ါမ်ား၏အက်ိဳးအတြက္ ေဟာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္ကားသတၱ၀ါမ်ား သံသရာတြင္က်င္လည္ေနရ ျခင္းမွလြတ္ေျမာက္ရန္ေဟာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္သံသရာလြတ္ေၾကာင္း အေရးအရာသည္ သံဃာေတာ္ မ်ားအတြက္သာမဟုတ္ပဲ လူသားအားလံုး၊သတၱ၀ါအားလံုးအတြက္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လူသားအားလံုးတြင္ ျမတ္ဗုဒၶေဟာၾကားခဲ့ေသား အဆံုးစြန္ဆံုးေသားပန္းတိုင္အတြက္ ႀကိဳးစားပိုင္ခြင့္ရွိသည္။မည္သို႔ႀကိဳးစားၾက မည္နည္း။
(က) ဒါနျပဳျခင္း
(ခ) သီလေစာင့္ထိန္းျခင္း
(ဂ) ၀င္ေလ/ထြက္ေလ ရႈမွတ္ျခင္း
(ဃ) ၀မ္းဗိုက္ ပိန္/ေဖာင္း ရႈမွတ္ျခင္း
(င) ျဖစ္/ပ်က္ ကိုရႈမွတ္ျခင္း
စသည္ျဖင့္ ႀကိဳးစားရန္နည္းလမ္းေပါင္းစံု ရွိေပသည္။ မိမိႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ နည္းလမ္းကိုေရြးခ်ယ္သင့္ေပသည္။ သို႔ရာတြင္ မိမိက်င့္ႀကံေနေသာ တရားသည္ မဂၢင္(၈)ပါး လမ္းေၾကာင္းတြင္မည္သို႔ အက်ဳံး၀င္သည္၊ မည္သည့္ အပိုင္းကိုက်င့္ႀကံအားထုတ္ေနျခင္းျဖစ္သည္ကို သိရွိရန္လိုအပ္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဤအေရး သည္စိတ္ကို ျပဳျပင္ထိန္းေၾကာင္းရေသာ အလုပ္ျဖစ္သျဖင့္ မိမိ၏ အက်င့္သည္ မိမိ၏စိတ္ကို မည္သို႔ထိန္ေၾကာင္း ႏိုင္သည္ကိုေတာ့ အၿမဲသံုးသပ္ရေပမည္။ ဘ၀င္တစ္ခုသည္ ရုပ္ခႏၶာ တစ္ခုကိုအၿမဲ လိုအပ္ေနသည္။ ယင္းေတာင့္တမႈကို ခ်ဳပ္ထိန္းရသည္။ ဤတာ၀န္ကိုစိတ္ ကသာထမ္းေဆာင္ႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ က်င့္ႀကံအားထုတ္ရာတြင္ ခႏၶာကိုယ္ကား အဓိကမဟုတ္ပါေပ။ မည္သည့္အေနအထား၊မည္မွ်ပင္ပန္း ခက္ခဲျခင္း ကအေရးမႀကီးေပ၊ မိမိစိတ္က ရုပ္ခႏၶာႀကီးကို တြယ္တာေနမႈကိုေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္ရန္ႀကိဳးစားရမည္။ စုတိစိတ္က်သည့္အခိုက္ သည္အလြန္႔အလြန္တိုေတာင္းေသာကာလ ကေလးျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း ဘ၀ဆက္ျပတ္ေရး/မျပတ္ေရးက ယင္းကာလတို ကေလးအေပၚတြင္အဓိကက်သည္။ ပဋိသေႏၶစိတ္ဆက္စပ္ ျဖစ္ေပၚၿပီဆိုလ်င္ အခြင့္အေရးတႀကိမ္ ဆံုးရႈံးၿပီျဖစ္ေပသည္။ ယင္းအခ်ိန္ေရာက္မွဆံုးျဖတ္ရမည့္ကိစၥမဟုတ္ပါေပ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ရေပမည္။ ေနာက္ဘ၀တစ္ခုကို မတြယ္တာ၊မေတာင့္တဖို႔ ႀကိဳးစားရေပမည္။ မည္သို႔ႀကိဳးစားၾက ရမည္နည္း။ ဘ၀မ်ားသည္အေျခခံအားျဖင့္ အတူတူပင္ျဖစ္သည္။ ေနာက္လာမည့္ဘ၀သည္လည္းယခုဘ၀ႏွင့္ ထူးမျခားနားပင္၊ရုပ္ခႏၶာပင္ျဖစ္သည္၊ခႏၶာ(၅)ပါးအစုအေ၀းသာျဖစ္သည္။ ရွင္သန္ရသည့္အေျခအေနခ်င္းသာ ကြာျခားေပမည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ဤဘ၀ႀကီးသည္ ေနာက္ဘ၀ ဆက္မျဖစ္ေရးအတြက္ ေလ့က်င့္ရန္ ေလ့က်င့္ေရးကြင္းႀကီးႏွင့္တူေပသည္။ စုတိစိတ္က်ခ်ိန္တြင္ေနာက္ဘ၀ကိုမတြယ္တာေစေရးအတြက္ ယခုကာလ ကတည္းက ေနာက္ဘ၀ႏွင့္ပံုစံတူျဖစ္ေသာ ဒီဘ၀ႀကီးကို တြယ္တာမႈေလွ်ာ့ခ်သည့္ေလ့က်င့္ခန္းကို ျပဳလုပ္ရေပမည္။ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲအတြက္ေလ့က်င့္ရန္ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးသူကို Guide ေခၚ၍ရႏိုင္ေသာ္ လည္းဤအေရးကိစၥအတြက္ ေအာင္ျမင္ၿပီးသူကိုရွာေဖြကာ ဆရာတင္၍မရႏိုင္ေပ။ ႀကိဳးစားက်င့္ႀကံေနသူ အားလံုးသည္ ခရီးသြားေဖာ္မိတ္ေဆြမ်ားသာျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ျမတ္ဗုဒၶ၏ မဂၢင္(၈)ပါး တရားေတာ္ကို
မ႑ိဳင္ျပဳကာ ခရီးသြားေဖာ္မိတ္ေဆြမ်ား အခ်င္းခ်င္း တိုင္ပင္ေဆြးေႏြး ညွိႏႈိင္း အေျဖရွာကာ မိမိသြားရမည့္ လမ္းေၾကာင္းကိုရွာေဖြသင့္လွေပသည္။